ANATOMIA I FIZJOLOGIA

Nabłonek pokrywowy

Tkankę nabłonkową, powlekającą powierzchnię zewnętrzną ciała i ściany jam ciała, nazwano nabłonkiem pokrywowym. Stosownie do spełnianej czynności tkanka nabłonkowa posiada różną budowę. masaż warszawa Aby części ciała znajdujące się pod nabłonkiem, ochronić od wysychania, przemakania, stłuczeń i innych podrażnień, nabłonek skóry musi być mocny, dlatego też składa się z licznych warstw, przy czym jego zewnętrzne warstwy ulegają zrogowaceniu.

Pouczające jest oglądanie za pomocą mikroskopu różnych warstw nabłonka pokrywowego. Warstwa głęboka nabłonka pokrywowego składa się z komórek lekko wydłużonych, soczystych z dużym jądrem, zwanych walcowatymi. W tej warstwie odbywa się energiczny proces rozmnażania się - podziału, dlatego nazwano ją warstwą rozrodczą. Każda komórka warstwy rozrodczej dzieli się na dwie, a każdą z potomnych komórek osiągnąwszy wielkość komórki macierzystej z czasem znowu dzieli się i w ten sposób powstaje mnóstwo komórek. Komórki potomne naciskane przez następne młodsze pokolenie przesuwają się ku górze, gdzie przybierają kształt wielokąta na skutek wzajemnego ucisku. Warstwa rozrodcza razem z wyżej położonymi szeregami komórek wielokątnych tworzy warstwą Malpighiego (nazwaną imieniem uczonego Malpigi). Im bliżej powierzchni, tym bardziej komórki spłaszczają się, wreszcie stają się płaskie bez jąder (martwe) i tworzą na powierzchni ciała suche płytki rogowe. Jest to - warstwa zrogowaciała. Warstwa ta złuszcza się ustawicznie z powierzchni ciała i uzupełnia się nowymi komórkami, pochodzącymi od rozmnażających się komórek warstwy zarodkowej. Złuszczające się komórki pozostają na przykład na ręczniku, gdy po umyciu się w łaźni wycieramy ciało. To, co się dzieje w skórze świadczy, że żywy ustrój jednocześnie tworzy się i rozpada oraz ciągle się zmienia.

Inną pracę (czynność) wykonywa nabłonek błony śluzowej nosa i krtani. W tej błonie śluzowej znajdują się komórki nabłonkowe walcowate (cylindryczne), posiadające na swej wolnej powierzchni cienkie włoski. Jest to nabłonek rzęskowy lub migawkowy. Rzęski te stale się kołyszą "migocą'' w kierunku na zewnątrz. Powierzchnia wyścielona takim nabłonkiem, oglądana przy pomocy mikroskopu, podobna jest do łanu zboża, kołysanego' słabym wiatrem. Kiedy pył z powietrza wdychanego osiada na błonie śluzowej dróg oddechowych i zanieczyszcza śluz, rzęski "wymiatają" ten śluz na zewnątrz.