ANATOMIA I FIZJOLOGIA

Tkanka siateczkowata

Tkanka siateczkowa (retykularna) składa się z komórek gwiaździstych, zespalających się za pomocą swych wypustek w ten sposób, że granica pomiędzy oddzielnymi komórkami znika i tworzy się tak zwane syncytium (zespólnia). Tkanka siateczkowa przedstawia siatkę, której oczka podobne są do pętelek. W wyrostkach komórek gwiaździstych pozakomórkowo leżą włókna, wytworzone przez komórki gwiaździste ze specjalnej substancji (retykuliny). Oczka tkanki siateczkowej wypełnione są płynem tkankowym, w którym znajdują się komórki różnych typów, luźno leżące.

Należy wiedzieć, że podrażnienie tkanki siateczkowej przez drobnoustroje i inne ciała szkodliwe powodują pęcznienie niektórych komórek gwiaździstych. Napęczniałe komórki wciągają wyrostki i przeistaczają się w komórki ruchome, posiadające te same właściwości, co wyżej opisane "komórki wędrowne" (ruch amebowaty, chwytanie drobnoustrojów i innych obcych cząstek). Po ustąpieniu stanu zapalnego komórki te przechodzą w stan spoczynku. Niekiedy w komórkach tkanki siateczkowej (rzadziej i w innych komórkach łącznotkankowych) wytwarza się i nagromadza tłuszcz (w stanie płynnym w żywym ustroju). Gdy duża kropla tłuszczu wypełni środek komórki, to zaródź, odsunięta na obwód komórki, otacza kroplę tłuszczową cienką obwódką. W niektórych częściach ciała takie komórki tłuszczowe nagromadzają się w dużej ilości i grupują się, w zraziki tłuszczowe. Tkankę łączną, zawierającą dużo tłuszczu, nazywamy tkanką tłuszczową. Warstwa tłuszczu, zwłaszcza w tkance podskórnej, jest jakby poduszką, chroniącą głębiej leżące narządy od urazu mechanicznego i ucisku. Tkanka tłuszczowa podskórna, jak futro, zabezpiecza ciało od oziębienia i jest składnicą tłuszczu, który służy ustrojowi za pokarm, szczególnie podczas głodu. W tkance łącznej włóknistej zwartej elementów komórkowych jest mniej niż w tkance łącznej luźnej i wśród nich najczęściej spostrzega się fibroblasty. Ten rodzaj tkanki łącznej znajduje się w skórze. Skóra pofałdowana szybko wygładza się dzięki obecności w niej doskonale sprężystych włókien elastycznych. W ścięgnach i więzadłach ścisłe pęczki włókien klejodajnych układają się wzdłuż nich i równolegle do siebie. Więzadła odznaczające się największą rozciągliwością i elastycznością (na przykład więzadło karkowe) są zbudowane podobnie do ścięgien, tylko w więzadłach przeważają włókna elastyczne nad klejodajnymi. Więzadła są utworzone z tak zwanej tkanki elastycznej.